‘Mijn bloeddruk schoot door het dak, toch ging ik alsmaar door’

‘Ik liep het kantoor van mijn toenmalige opdrachtgever binnen met lood in mijn schoenen. Mijn bloeddruk was al weken torenhoog. Die dag brak ik.’ Mariska is altijd vol passie bezig als zelfstandig HR-professional en coach om anderen in hun kracht te zetten. Ze houdt van haar werk. Maar nu was ze letterlijk en figuurlijk moegestreden. Het was namelijk helemaal niet zo leuk bij haar nieuwe klant.  

Integendeel zelfs: een toxische directeur vergiftigde de werkomgeving. Ze ging met steeds meer tegenzin aan het werk. Dat ging te lang zo door. ‘Ik voelde me zó eenzaam,’ zegt ze.

Mariska is naar eigen zeggen niet iemand die snel opgeeft. In haar jeugd zwom ze op hoog niveau. Schouderblessure? Daar ging ze gewoon doorheen. ‘Bijna DDR-praktijken, haha. Ik had op mijn negentiende de ziekte van Pfeiffer en was echt doodziek. Toch moest ik meedoen met de estafetteploeg. En dat deed ik.’ Ze eindigden – natuurlijk – op de eerste plek. Dat zegt alles over Mariska.  

Veel mensen overschrijden ongezien hun grenzen om aan verwachtingen te voldoen. De uitdaging is om dat patroon te doorbreken. ‘Het bijltje erbij neergooien? Niets voor mij. Ik ga altijd door en negeerde daarbij de signalen die mijn lichaam me gaf.’ Tot het écht niet meer ging. Ik werd vermoeider, maar ook onzekerder, eenzamer en emotioneler. Ook haar migraineaanvallen speelden veel vaker op.  

Een collega nam haar die dag apart. ‘Ze zei: ‘Ga naar huis. Jij gaat je ziekmelden.’ Ik barstte in janken uit.’ 

Eigenlijk was het een geluk bij een ongeluk dat Mariska in het ondernemerschap rolde. Ze was onderdeel van een reorganisatieteam tot haar werkgever haar plots boventallig verklaarde. ‘Dat deed 2 weken pijn. Toen dacht ik: ik kan nu nieuw werk zoeken óf een baan creëren die perfect bij mij past. Dat was best spannend. Maar ik wilde het. En mijn man steunde me, hij wist zeker dat ik hier gelukkiger van zou worden.’  

En hij kreeg gelijk. Ze floreerde in haar nieuwe leven als ondernemer. Mariska helpt als zzp’er talloze bedrijven binnen de techniek- en energiesector. Ze coacht daarnaast mensen die vastzitten op het werk en hulp nodig hebben om meer werkgeluk te ervaren. Doordat ze het beste uit anderen probeert te halen, haalt ze het beste uit zichzelf.  

Tot die ene opdracht, 2 jaar terug. Bij haar opdrachtgever speelden voortdurend conflicten en spanningen. De directeur vroeg haar steeds om hulp – maar deed dan precies het tegenovergestelde. ‘Ik kom uit een sector waar het er best hard aan toe kan gaan. Maar nooit gemeen heftig, zoals daar. Tijdens vergaderingen met het MT zorgde hij voor een onveilige sfeer. Er werden dingen geroepen. Vrijwel het hele team voelde zich onveilig.’ 

Mariska werkte keihard voor een giftige opdrachtgever: dat is geen goed idee. Ze ging aan zichzelf twijfelen. ‘Wat voeg ik hier toe en kan ik dit werk wel? Ik werd er onzeker van. Ik dacht echt dat ik niks meer goed deed. Maar ik wilde het oplossen – dat was toch mijn werk?’ 

De situatie werd onhoudbaar. Haar maag keerde om als ze het kantoor binnenliep. Ze meldde zich bij Movir. We beoordeelden haar situatie en zagen dat Mariska echt niet verder kon. ‘Ik baalde enorm. Ook van mezelf. Dat het me overkwam; dat ik niet naar mijn lichaam had geluisterd.’ 

Ze is niet iemand die makkelijk stil kan zitten. En toch kreeg ze de tijd van haar verzekeraar om precies dat te doen. Mariska deed iets wat zelfstandige ondernemers zelden doen: ze gaf de opdracht terug. ‘De re-integratieadviseur van Movir vroeg oprecht hoe het met me ging en keek samen met mij naar wat mij echt zou helpen. Wandelen, boeken lezen, buiten zijn.’ 

‘Ik voelde me schuldig – ik ben anders gewend hè? Mensen moeten zo snel mogelijk weer aan het werk, dat idee. Maar Movir gaf aan: ‘Wij hebben liever dat je duurzaam terugkomt, dan dat je straks helemaal uitvalt’.’ Mariska kreeg ook coaching aangeboden. Daar hoefde ze geen twee keer over na te denken. ‘Ik riep meteen: ja! Want ik ben misschien zelf een coach, maar ik kan mezelf niet coachen. Ik heb ook af en toe hulp nodig van buitenaf.’

Het waren 3 maanden. Langer duurde het niet voor Mariska weer aan het werk ging. Dat valt – al met al – erg mee. Al kijkt ze er zelf anders tegenaan: ‘Voor mij is dat lang. Dat is toch dat duiveltje op mijn schouder…’ Ze had twee gesprekken nodig met de coach om zichzelf terug te vinden. Van hem leerde dat ze misschien wel een zelfstandig ondernemer is, maar dat ze het niet alleen hoeft te doen. Ze heeft (oud-)collega’s, vrienden, een partner, haar verzekeraar.

‘Ik mag best even sparren als ik ergens tegenaan loop. Ik gaf aan dat ik ineens twijfelde of ik wel goed was in mijn vak. Toen kreeg ik de suggestie van mijn coach om te praten met iemand van een succesvolle opdracht. Een stukje positiviteit ophalen.’ 

Dat deed ze. Mariska maakte een koffieafspraak. Haar voorlaatste opdrachtgever hoefde niet lang na te denken over wat hij fijn vond aan hun samenwerking. Invreten in een organisatie, pijnpunten boven tafel halen, denken in oplossingen. ‘Daar zit mijn kracht. Hij vertelde me dat ik absoluut opdrachten moest blijven doen.’  

‘Dat was het laatste zetje. Zie je wel, dacht ik, ik ben hier wél goed in. Toen was het echt: bam! Ik wist dat ik sterker kon terugkeren uit een donkere periode.’ 

Met Mariska gaat het nu weer goed. Beter dan dat zelfs: ‘Ik kom met energie voor 10 thuis. Dat komt doordat ik goed naar mijn lijf luister én een enorm leuke klus heb.’ Haar wereld draait weer door. Mariska staat weer synoniem voor positiviteit.  

Ze verwijt de directeur van haar vorige opdrachtgever dan ook niets. “Ik ben geen slachtoffer. Hij is een intelligente man, maar mist het vermogen om echt verbinding te maken. Zonde voor hem, en voor heel de organisatie. Ik zie dit als een enorm leermoment om sterker terug te komen. Ik wil mijn eigen leven in de hand houden. Beetpakken. Leven!” En dat doet Mariska.  

Terugkijkend op haar herstel zegt ze: ‘Mensen zijn sterk en veerkrachtig. Ik heb geleerd dat je niet alles alleen hoeft te doen. Ook als zelfstandige moet je soms om hulp vragen. Je kwetsbaar opstellen is heel krachtig. Achteraf gezien had ik ook gebruik kunnen maken van de preventieve hulp die Movir biedt. Maar ja, achteraf…’  

Mariska adviseert andere ondernemers om de signalen van hun lichaam serieus te nemen en te investeren in een vangnet. ‘Mij gebeurt niets? Ik weet als geen ander dat er altijd iets kan gebeuren. Juist als je het niet verwacht. Een aov zorgt ervoor dat je weer op kunt staan als het even niet gaat. Dat geeft rust. Zorg dat je ook dat geregeld hebt.’