Een icoon vertrekt: Annette van Dam

Ruim 45 jaar heb ik bij Movir gewerkt. Wat een tijd hé?! Ik weet nog dat ik op 2 oktober 1978 begon. Dat voelt als gisteren. Het is allemaal zo snel gegaan. Ik heb veel geleerd en veel meegemaakt. Een mooie tijd.

Toen ik begon was Movir gevestigd in een mooi, statig pand in Zeist. Met 30 collega’s beheerden we de aov’s. Dat was een gezellige en hechte groep. In die tijd typten we nog alle polissen en hielden we alles handmatig bij. Waren verzekerden arbeidsongeschikt, dan kwamen ze soms naar kantoor. Om bijvoorbeeld met de medisch adviseur te praten. Hierdoor leerden we ook sommige verzekerden kennen. Sommigen zie ik nog zo voor me. En wat dacht je van die verzekerde die ieder jaar zijn premie contant kwam betalen?! Die vergeet ik niet.

In 1981 verhuisden we naar ons huidige pand in Nieuwegein. Daar kregen we allemaal een computer. Dat was een grote verandering. We deden steeds meer digitaal en de kaartenbakken maakten plaats voor fysieke dossiers. De grootste verandering volgde jaren later. Toen we afscheid namen van de papieren dossiers. Wat een verademing! Je had altijd direct toegang tot een dossier. Dat leverde veel tijdwinst op.

Movir werkt met onafhankelijke financieel adviseurs. Dus als zij een aov willen aanvragen of aanpassen voor hun klanten, heb ik contact met ze. Meestal via de telefoon. Dat levert leuke contacten op. Soms ook persoonlijke gesprekken. Zeker toen we nog de hele dag door aan de telefoon zaten. Dat maakt het werk leuk. Nu we met telefoondiensten werken is dat minder. Tijden veranderen. Klanten willen snel hun aov. Dan moet je efficiënter werken. Maar daar staan weer andere leuke dingen tegenover.

Wat heb ik bijzondere dingen bij Movir meegemaakt! In de eerste jaren zelfs onvergetelijke feesten en reizen met adviseurs. Naar Lissabon, Cambridge … Toen vond ik dat normaal. Maar dat was het niet. En die tijden komen niet meer terug. Dat is onmogelijk. Wat ook heel veel impact maakte, was het besluit van Movir om de zwangerschapsuitkering te introduceren. Dat was uniek. Met de emancipatie kon een uitkering tijdens de verlofperiode niet uitblijven. Movir liep daarin – en met veel andere dingen - voorop. Later volgden meer maatschappijen.

Nu mijn pensioen dichterbij komt, tel ik af. Wat ik dan ga doen? Niks moet en niksen mag. Eerst ga ik een nieuw ritme vinden en dan zie ik wel. Lekker doen waar ik zin in heb. Helemaal stilzitten doe ik niet. Ik werk al als vrijwilliger bij de Kringloop. Dat vind ik erg leuk. Dus misschien breid ik mijn uren daar uit.

De contacten met mijn collega’s en met adviseurs ga ik zeker missen. Natuurlijk was het niet altijd met iedereen rozengeur en maneschijn. Maar ik koester heel veel mooie herinneringen. Ook met adviseurs. En nu ik toch ‘aan het woord’ ben, wil ik ook iedereen bedanken. Voor de warme contacten, de gezellige momenten en de mooie herinneringen. Ook wens ik jullie nog heel veel plezier, succes en natuurlijk gezondheid. Het was me een genoegen om met jullie samen te werken. Dankjewel!